Elke zwangere vrouw denkt meestal van in het begin na over de bevalling. Bij Ellie was het me allemaal nog onbekend en na geïnformeerd te zijn over alle manieren van bevallen, met bijhorende voor- en nadelen, ging ik ervan uit dat als ‘de medische situatie’ het zou toelaten, ik zolang mogelijk de weeën natuurlijk zou opvangen en eventueel een epidurale te vragen als het té pittig of vermoeiend zou worden. Hoe die bevalling verliep lees je hier.
Bevallen in het ziekenhuis en naar huis?
Over ongeveer 120 dagen zal ik opnieuw bevallen en deze keer wil ik het qua bevalling toch wat anders doen. Ik wil poliklinisch bevallen? Poliwat?! Geen zorgen, ik moest het ook even aan Michiel uitleggen, want in België is het nog niet zò ingeburgerd. Het komt erop neer dat je wel in het ziekenhuis bevalt, natuurlijk of met epidurale, maar dat je er maximaal 24u verblijft omdat je graag naar huis gaat.
Waarom? Ik zet het even op een rijtje.
- Na enkele ziekenhuisopnames door de hyperemesis gravidarum, hangt er voor mij persoonlijk een negatieve sfeer aan de kamers op materniteit. Ik heb er uren en dagen afgeteld in de hoop snel naar huis te kunnen.
- Ik heb het gevoel dat ik Ellie laatste maanden wat tekort gedaan heb in het aanwezig zijn voor haar. Afgelopen maanden kon ik niet de mama zijn die ik wilde zijn. Er wordt me verzekerd dat ze daar geen schade van zal ondervinden, maar een impact had het wel. Daarom wil ik dat ook de impact van de bevalling zo laag mogelijk is. Ik kijk er ongelofelijk naar uit om te bevallen, Ellie kennis te laten maken met haar broertje en als compleet gezin naar huis terug te keren. Komt er bezoek langs? Dan is Ellie in haar eigen omgeving, ziet haar dagplanning er niet veel anders dan anders uit, is er geen geregel voor haar en kunnen we ons focussen op Ellie en haar broertje.
- Ook zelf voel ik nu al dat ik dan een grote behoefte aan Ellie zal hebben en ik zie het niet erg zitten dat ze maar maximaal 2x op een dag driekwartier kan langskomen bij mij, want verder dan even ‘een nieuwe baby’ is er niets interessants voor haar.
- Net zoals elke pas bevallen vrouw opgevolgd wordt door een vroedvrouw na drie dagen ziekenhuis, word ik ook meteen thuis opgevolgd door de vroedvrouw die me nu ook al opvolgt. Ze komt meteen langs als ik thuiskom, maar ook tijdens het opvangen van de weeën thuis, zal ze al eens gepasseerd zijn.
- Michiel krijgt maar 10 dagen vaderschapsverlof en na 3 dagen je ritme zoeken in het ziekenhuis, waarbij er vooral veel ‘getjool’ is, moet je opnieuw je ritme zoeken als gezin van 4 als je thuiskomt. Dat doe ik dus liever meteen van in het begin. Het kunstmatige ritme in het ziekenhuis staat in sterk contrast met je eigen baby-cocon-ritme thuis. Ik verlang naar het moment dat we thuis met vier onze eigen gang kunnen gaan.
- Zowel de gynaecologe als de vroedvrouw staan volledig achter mijn beslissing. De (van origine Nederlands) vroedvrouw zei trouwens dat haar Nederlandse vriendinnen zich vaak afvragen wat die Belgische vrouwen toch drie dagen in het ziekenhuis doen. 😉
- We gaan natuurlijk pas naar huis als zowel ik als de baby een medische ‘go’ gekregen hebben. Vanaf het moment dat er enige twijfel is, blijven we natuurlijk!
Sidenote
Wat ik wel nog belangrijk vind om te vermelden, is dat ik niet voor een poliklinische bevalling gekozen zou hebben tijdens de eerste zwangerschap. Ik had het ervaren van de eerste bevalling nodig om nu mijn eigen weg te zoeken. Daarnaast vond ik het veel te interessant om te weten hoe je het naveltje verzorgt, een baby’tje in bad stopt … Ook ben ik ervan overtuigd dat élke mama vooral moet doen waar ze zich het best bij voelt, zonder inmenging van andere meningen.
Ben je zelf poliklinisch bevallen en wat zijn je ervaringen of waarom zou je het overwegen? Laat het gerust hieronder je bevindingen weten. Hopelijk kan ik eind februari een tweede blog post schrijven over mijn ervaringen met een poliklinische bevalling!
Ik ben in augustus poliklinisch bevallen van mijn 2de kindje. Zou het meteen opnieuw doen: meteen in je vertrouwde omgeving en op je eigen ritme (niet dat van het ziekenhuis).
Een vroedvrouw die altijd bereikbaar is, is natuurlijk een grote hulp om het ziekenhuis zo snel te verlaten.
En hoeveel tijd na de bevalling ben je vertrokken?
Ben zondag om 14u bevallen, maandagochtend vertrokken, na het bezoek van de kinderarts.
Ik zocht ook vooraf info op over poliklinisch bevallen en alles was besproken met de gynaecoloog (Sint Lucas Brugge). Toen bleek dat Lia een cyste op haar eierstok had bij de geboorte moesten we 1 nacht blijven omdat ze op dag 2 een echo moest hebben. Ik ben bevallen op 01.10.2016 om 10u27 en de volgende dag ben ik na het middageten vertrokken. Ik herken je bevindingen over de materiteit, ik was daar ook niet graag en voelde me daar heel alleen. Wat wel een nadeel is, ik ben heel snel in gang geschoten thuis en daardoor veel last van mijn bekken. Ik moest thuis meer gerust hebben.
Groetjes! (Topblog trouwens!)
Ja, jij bent een van de enige die ik ken die poliklinisch bevallen is! (extra argument voor Michiel, haha). Ik knoop het in m’n oren om thuis genoeg te rusten. 😉
Mijn zus is poliklinisch bevallen van Kamiel (ondertussen ook al 2,5 jaar geleden). Ze is rond 5.00 uur bevallen en rond 13.00 uur was ze thuis (en waren wij daar gezet met taart en koffie :D)
Heel tevreden dat ze dit gedaan had, zelfde redenen als bij jou (buiten de eerste en tweede natuurlijk). Ze wilde niet te veel verandering voor Fien en zo lukte dit. Wel wat de impact onderschat thuis. Ze heeft dan maar kraamhulp ingeschakeld voor de was en de plas…
Hier ondertussen ook kraamhulp aangevraagd zodat ik hopelijk ook genoeg kan rusten!
Hey Lori,
Leuk te lezen dat je dit ook wilt voor baby 2.
Ik zelf beval binnen een kleine 4 weken en zit hier ook al de hele zwangerschap mee in men hoofd om een beetje dezelfde redenen. Ik heb geen zin om daar 3 dagen ‘vast’ te zitten op materniteit terwijl mijne vent mag heel en weer ’tsjoolen’ met een 3yo.
Ik wil in men eigen bed slapen en geen gedoe. Ik stuit hier echter niet op veel begrip bij familie etc en met m’n gynaecoloog moet ik het er tijdens de volgende controle denk ik ook maar eens over hebben.
Hopelijk is er medisch geen probleem en kan ik snel naar huis na de bevalling ..
Als ik van een iets overtuigd ben, dan is het wel dat je als vrouw hét recht hebt om te kiezen hoe je wilt bevallen. 🙂 Hopelijk kan je doen waar je zin in hebt, waar je je best bij voelt en heb je nadien een zalig gevoel!
Woehoew! Zo blij dat je hierover schrijft. Ik ben van alledrie mijn jongens poliklinisch bevallen en voor mij voelde dit (om alle redenen die jij hierboven beschrijft) elke keer als de enige juiste manier. Wij hadden van iedereen rond ons ook volledige steun en zelfs de gynaecoloog en vroedvrouwen in Sint-Lucas waren elke keer heel begripvol. Ik had ook telkens kraamhulp die kwam en een vroedvrouw aan huis die altijd paraat stond. Ik (en mijn man) hebben het ons nooit beklaagd om zo snel naar huis te komen. We vormden op die manier direct een gezin. En ook het bezoek bleef thuis gelukkig heel beperkt. Ik kan het iedereen aanbevelen!
Mijn plan is er mede dankzij jou! Ik hoop een evengoede ervaring te kunnen meemaken. 🙂
Ik vond het verblijf op de materniteit ook maar niks na de geboorte van mijn eerste zoon, alles wordt veel te medisch benaderd, tegenstrijdige adviezen van de vroedvrouwen ivm borstvoeding, het niet kunnen cocoonen met je baby omdat iedereen de kamer blijft in- en uitlopen (poets, maaltijden, kiné, pastorale medewerker, fotograaf, ….)
En de bevalling zelf vond ik ook vrij traumatisch.
Dus toen ik zwanger was van onze tweede zoon besloten om thuis te bevallen. Lang over nagedacht, pre natale cursus gevolgd, super goed begeleid geweest door de vroedvrouwen Oever en dokter Niek van De Brug en een droombevalling gehad. En zowel voordien als nadien begeleiding op maat met niet alleen maar oog voor het medische (dat laatste is uiteraard ook belangrijk).
En hoe zalig was het om gewoon thuis te zijn met je verse baby en de grote broer. Geen heen en weer geloop naar het ziekenhuis maar samen thuis, gezellig in de cocon.
Dus poliklinisch bevallen, alleen maar aan te raden! (als er geen medische tegen indicaties zijn.)
En dat geldt ook voor thuisbevallen!
Maar al heel blij dat de mogelijkheid om poliklinisch te bevallen steeds beter bekend raakt.
En bij mijn derde zwangerschap heb ik geen minuut getwijfeld; mijn dochter is ook thuis geboren en opnieuw een super ervaring.
Veel succes met de bevalling!